سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

روابط عمومی از بدو تولد خود تاکنون با شرایط و تنگناهایی مواجه بوده و که هر چه از عمر خود را می گذراند دایره آن در دستگاه های عمدتا دولتی تنگ تر و تنگ تر می شود .

گویی کورسویی برای خارج شدن از این بن بست تنگ و تاریک ندارد و همچنان در برهوت بی توجهی و بی تدبیری در خلوت تنهایی و هجران خویش پرسه می زند .

روابط عمومی عصر سنتی و عصر دیجیتال زمین تا آسمان فرق می کند . گرچه این عرصه پوست اندازی کرد ، اما هنوز تفکرات مدیران نسبت به روابط عمومی راه را سد می کند و روابط عمومی در این برزخ مانده و درمانده شده است .

روابط عمومی نیاز به ایده ها و رویا پردازی هایی دارد که سقف آسمان را بشکافد و طرحی نو در اندازد .

کیست نداند که روابط عمومی ها در ایران دچار افول شده اند و فقط نامی ازآنها بر ورد زبان مانده است !

چطور می شود در یک دستگاه دولتی و در میان آزمون های استخدام نیروهای جدید فردی متخصص برای روابط عمومی جذب نشود و با همان قبای کهنه و مندرس در عصر رفیع ارتباطات روزگار بگذراند .

شالوده و اساس روابط عمومی ها بر محورهایی استوار گشت که این محورها همچنان در دستگاه ها سست و متزلزل است و همچنان روابط عمومی ها در پی هویت خود می گردند .

آنچه که باید در نظر داشت رسیدگی و خون تازه به کالبد نیمه جان روابط عمومی هاست که آن را به زندگی و حیات امیدوار سازد .

چه بسا اگر این توجه و این نگاه مدیران به روابط عمومی ها نباشد دیری نخواهد پایید که این راه ارتباطی سازمان با مخاطبا ن و مردم به قبرستان فراموشی سپرده شود .

کدام روابط عمومی از جز تا کل از شهرستان تا استان و از استان تا پایتخت است که به آینده روابط عمومی خوش بین باشد و بداند این دوره بیماری و گذار می گذرد و آینده یی بس درخشان در انتظار اوست .

روابط عمومی در ورطه بی پولی و بی انگیزگی مفرط غوطه می خورند و مرگ مغزی روابط عمومی ها ، آنها را به ناکجا آباد خواهد برد .

چه خوب است مدیران از خرد تا کلان و بویژه در رأس دولت چاره یی برای این گسست بیندیشند و بارقه امید را در دل روابط عمومی ها روشن وفروزان نمایند .

مرگ تدریجی روابط عمومی ها با وجود مدیرانی که آگاهی از وظایف روابط عمومی ندارند زنگ خطری است که هرازگاهی به گوش می رسد .